• Po co chce się tym zająć?
• Co takiego jest w tym dla mnie ważne, że pragnę to robić?
• Co się zmieni kiedy to zrobię?

Aby zacząć realizować nowy cel, wystarczy zrobić cokolwiek, co przybliży nas do upragnionego rezultatu. Najlepiej, żeby były to rzeczy małe, osiągalne i nie wymagające dużego nakładu energii.

Choć wydaje się to banalne, to nierzadko właśnie początki bywają najtrudniejsze i najbardziej frustrujące. Zamiast myśleć o małych krokach, marzymy od razu o pokonaniu kamienia milowego. W ten sposób łatwo jest umniejszyć absolutnie każdemu działaniu, które podejmujemy z myślą o postanowieniach! 

Tymczasem kiedy chcemy nauczyć się szydełkować, już sam research kanałów zajmujących się tą tematyką jest ogromnym krokiem w stronę wkroczenia do świata robótek ręcznych. Kiedy chcemy wyrzeźbić sylwetkę, zaczynamy od zdobycia informacji na temat ćwiczeń, które najbardziej nas interesują. Pragnąc zadbać o swoje zdrowie psychiczne czy dowiedzieć się więcej o sobie, najpierw szukamy ciekawej literatury, warsztatów czy specjalistów, którzy mogą wesprzeć nas w tej drodze.

Każda czynność, którą podejmujemy z myślą o nowym celu, jest działaniem ukierunkowanym na jego realizację. Działaniem, z którego powinniśmy być dumni. Dlatego tuż po sprecyzowaniu naszego celu warto jest od razu zadać sobie pytanie:

• Co będzie pierwszym, małym krokiem do tego, żeby to zrobić?

W stawianiu pierwszych kroków istotne jest zauważanie tzw. “punktów wyboru” czyli chwili, w której świadomie podejmujemy decyzję przybliżającą lub oddalającą nas od realizacji nowego celu. Dobrze jest nauczyć się wyłapywać te momenty i za każdym razem przypomnieć sobie, dlaczego chcę to zrobić i co sprawia, że jest to dla mnie ważne (czyli przypomnieć sobie swoje wartości). 

Pamiętajmy też o tym, że decyzja która oddala nas od realizacji celu nie przekreśla naszych dotychczasowych działań. Nie musimy “zaczynać od nowa”, wystarczy, że pozwolimy sobie na przerwę. Czasami można świadomie dokonać wyboru i odpuścić sobie daną aktywność mimo, że jest dla nas ważna – jeżeli powrócimy do niej nazajutrz lub za tydzień, będzie to tak samo istotne. 

3. Pamiętaj o możliwych trudnościach i własnych ograniczeniach

W momencie wyznaczania nowych celów zdarza nam się zapominać o wewnętrznych trudnościach, które przyczyniają się do tego, że szybko zrezygnujemy z kontynuowania działania. Świadomość własnych ograniczeń czy też szkodliwych schematów sabotujących podejmowany wysiłek to najpotężniejszy oręż w walce o to, żeby wytrwać i cierpliwie kroczyć drogą ku zmianie.

Jeżeli  zdajemy sobie sprawę z tego, co nas dopinguje i trzyma w ryzach, a co przytłacza, to jesteśmy o pół kroku przed wewnętrznym krytykiem, przez którego najczęściej rezygnujemy z marzeń.

Kryzysy będą się zdarzały, ponieważ są wpisane w osiąganie celów i proces zmiany – zaakceptowanie tego pomoże nam przede wszystkim spojrzeć na nasz plan bardziej realistycznie. Jak przygotować się na te gorsze momenty? Podobnie jak w poprzednich krokach, tutaj również warto zadać sobie kilka prostych pytań:

• Jakie są moje wewnętrzne trudności i co je karmi?
• Jakie bariery zewnętrzne mogą się pojawić w trakcie?
• Po czym zauważę, że właśnie borykam się z jakąś trudnością?

Kiedy już uświadomimy sobie własne ograniczenia, możemy przystąpić do tworzenia procedury antykryzysowej.

W tym celu można zawczasu stworzyć listę rzeczy, które będą pomagały nam w pokonywaniu trudności. Może to być np. rozmowa z przyjacielem, oddanie się innej ulubionej aktywności albo zadanie sobie kryzysowego pytania, np. “Czy jestem gotow_, żeby sobie dzisiaj odpuścić?”.

4. Postanowienia noworoczne a wewnętrzny krytyk

Jedną z największych barier, z jaką przyjdzie nam się prędzej czy później zmierzyć, jest nasz wewnętrzny krytyk. To ten głos, który karci za brak systematyczności czy mało spektakularne postępy, w sytuacjach kryzysowych ocenia, osądza i kusi, żeby zrezygnować albo zacząć wszystko od nowa. Jak z nim “walczyć”? Życzliwością, łagodnością i …samowspółczuciem. 

Trudno jest mieć siłę i ochotę na dalsze starania, podczas gdy nie słyszymy od siebie niczego dobrego. Praktyka wdzięczności i samowspółczucia pozwala przetrwać najgorsze chwile, dodać sobie otuchy i dostrzec to, co wewnętrzny krytyk próbuje zagłuszyć – wszystkie działania i małe kroki, które już podjęliśmy, żeby coś zmienić w swoim życiu. 

Czasami danie sobie prawa do gorszych momentów i uznanie trudniejszych emocji pozwala pójść dalej. Warto wykorzystać chwilę przerwy na przewartościowanie relacji z naszym celem i wrócenie do kroku pierwszego, w którym przyglądamy się naszym motywacjom.

Może się okazać, że nasze postanowienia noworoczne wcale nie są zbieżne z wyznawanymi przez nas wartościami. Możemy też dojść do wniosku, że ten cel wciąż jest dla nas bardzo ważny i potrzebujemy chwili przerwy, po której powrócimy do działania.